Konfiguracja klastra w oparciu o pakiet heartbeat

Aby zbudować jakikolwiek klaster potrzebujemy przynajmniej dwóch komputerów. Nie jest wymagane aby ich konfiguracja sprzętowa była identyczna. Klaster wysokiej dostępności, jak już wcześniej wspomniano, wymaga dodatkowego połączenie między węzłami zwanego heartbeat. Połaczenie to służy węzłom do wzajemnego informowania się, że pracują poprawnie. Zasada ,,bez pojedynczego punktu awarii" (no single point of failure) wymaga aby także to połączenie było reduntantne. heartbeat może wykorzystywać w tym celu port szeregowy (połączenie przy pomocy kabla szeregowego z przeplotem -- null-modem) lub interfejs sieciowy ethernet. Wykorzystanie tego drugiego medium łączy się oczywiście z koniecznością zainstalowania dodatkowej karty sieciowej w każdym z węzłów budowanego klastra. Należy również pamiętać o tym, że bezpośrednie połączenie: karta sieciowa $\leftrightarrow$ karta sieciowa może być zrealizowana tylko przy pomocy tzw. skrosowanej skrętki ang. crossover cable.

Po zestawieniu sprzętu i połączeń, instalacji systemów operacyjnych i wymaganych części oprogramowania heartbeat, należy przetestować poprawność połączeń. W przypadku połączenia poprzez porty szeregowe wystarczy na jednym z węzłów (pełniącym rolę odbiorcy) wydać polecenie:

podczas gdy na drugim z węzłów--nadawcy:

Z jednej strony jest to odczyt z portu szeregowego, zaś z drugie strony bezpośrednie zapisywanie do portu szeregowego.

Jeśli wpisany tekst pojawi się po stronie odbiorcy połączenie jest poprawne i całą operację należy powtórzyć zamieniając rolami węzły. Jeśli połączenie nie działa poprawnie należy w pierwszej kolejności sprawdzić kabel łączący. Innym powodem problemów może być wybór nieprawidłowego pliku urządzenia /dev/ttyS*. Najlepszym źródłem informacji na temat portów szeregowych i komunikacji z ich użyciem jest stosowny dokument HOWTO [#!serial_howto!#].

Aby zrealizować połączenie heartbeat w oparciu o sieć ethernet należy skonfigurować odpowiednie interfejsy sieciowe. Zakładając, że w każdym węźle znajduje się dwie karty sieciowe, jedną z nich konfigurujemy do normalnej komunikacji w obrębie podsieci w której znajduje się klaster. Druga z kart konfigurowana jest na potrzeby prywatnej (zazwyczaj odciętej od świata) sieci pomiędzy węzłami klastra. Szczegółowy opis konfiguracji interfejsu sieciowego i ewentualnie pojawiąjących się problemów wyjaśnia dokument HOWTO [#!ethernet_howto!#].

Dobrym pomysłem jest przyznanie interfejsom realizującym połączenie heartbeat adresów z podsieci z nierutowalnych podsieci [#!rfc1918!#] np.: 10.0.0.1, 10.0.0.2. Większość instalatorów dostarczanych z różnymi dystrybucjami Linuksa pozwala ustalić stosowne adresy podczas instalacji systemu operacyjnego. Standardowym ,,wyposażeniem'' każdego Linuksa jest polecenie ifconfig umożliwiający zarządzanie zainstalowanymi interfejsami sieciowymi czyli przede wszystkim ustalenie nowego adresu sieciowego np.:

Konfiguracja karty sieciowej ustalona przy pomocy polecenia ifconfig nie jest trwale zapamiętywana i znika przy restarcie systemu. Permanentne ustalenie adresu kart sieciowej wymaga odpowiedniego wpisu do pliku konfiguracyjnego. W dystrybucji RedHat jest to plik: /etc/sysconfig/network-scripts/ifcfg-eth0. Można także wstawić wywołania polecenia ifconfig do skryptu /etc/rc.local

Aby uruchmić klaster wysokiej dostępności pod kontrolą oprogramowania heartbeat należy weedytować trzy pliki konfiguracyjne: ha.cf, haresources, authkeys. Wszystkie one muszą znaleźć się w katalogu /etc/ha.d/ który powstaje podczas instalacji pakietu. Przykładowe pliki konfiguracyjne wraz z obszernym komentarzem każdej z opcji można znaleźć w katalogu /usr/share/doc/heartbeat-1.0.3. Omówienie ważniejszych opcji można także znaleźć w dokumencie Getting Started with Linux-HA [#!ha_getstart!#]. W niniejszym opracowaniu ograniczymy się tylko do opcji niezbędnych do uruchomienia klastra.