Włochy

Nikt nie zaprzeczy, że Włochy sa jednym z najbardziej atrakcyjnych krajów Europy. Włochy to wielkie miejsce kultu ścigąjące równie dobrze religijne pielgrzymki, jak i czcicieli dobrej kuchni, wyrafinowanego stroju, barwnego życia towarzyskiego i - primo loco - sztuki.
Pamiątki przeszłości i sztuki zachowały się w takiej obfitości, że - poza wyjątkami, takimi jak rezerwat Forum Romanum,- żyją wśród przechodnium na wolności. Dlatego nanszalancja nie budzi oburzenia, ale zazdrość.

Najciekawszym regionem Włoch jest Kampania. To tu zaczyna się prawdziwe włoskie południe. Rzymianie nadali tej częsci kraju optymistyczną nazwę campagna feli - "szczęśliwa kraina". Cała Zatoka Neapolitańska była obudowana ich willami i pałacami. Obecnie wspaniałości Zatoki to historia, lecz i tak na terenie Kampanii znajdują się największe atrakcje mezzogiorno: ruiny rzymskie w dobrym stanie, rozkoszne wysepki i romantyczne wybrzeże.

Miastem, od którego zaczynamy zwiedzanie Włoch jest Wenecja. Nosi ona przydomek Serenissima co oznacza WENECJA

Najjaśniejsza i jest zasłużenie zaliczana do najpiękniejszych miast świata - rzeczywiście jest to perła wśród pereł. Przyjeżdżając do Wenecji (Venezia) po raz pierwszy, każdy ma wiele oczekiwań, z których większość jest uzasadniona. Gdy tylko zacznie się zwiedzać miasto, każdy krok niesie niespodzianki. Nie sposób przejść więcej niż kilka metrów i nie napotkać czegoś interesującego.
Będąc w Wenecji trzeba koniecznie przepłynąć po Canale Grande, jeśli nie gondolą to przynajmniej tramwajem wodnym vaporetto, odwiedzić Bazylikę św. Marka, Gallerie dell’Accademia i pospacerować ulicami, gdzie uwagę przyciągają sklepy najbardziej znanych kreatorów mody i małe sklepiki z pamiątkami, gdzie warto kupić typową wenecką maskę karnawałową.

Bazylika św. Marka

     Bazylika św. Marka jest najbardziej niezwykłą świątynią w Europie.Budzi ona różne uczucia u odwiedzających, lecz nikogo nie pozostawia obojętnym: Herbertowi Spencerowi wydała się odpychająca jako "wybitny przykład architektury barbarzyńskiej", ale John Ruskin uznał ją za "wyspę skarbów... zachwycającą swą niejednolitością". Wrażenie, jakie wywiera na wchodzących, często zmienia się później pod wpływem dostrzegania nowych szczegółów. Pewna znajomość historii budowli pomaga w ten pozorny artystyczny chaos wprowadzić nieco ładu.
     Jedni z pierwszych mieszkańców Wenecji, uwierzywszy w święte przeznaczenie swojego miasta, posłusznie wypełnili proroctwo anioła: w roku 828 wykradli z Aleksandrii ciało św. Marka i przywieźli je do miasta. Wzorowane na kościele Dwunastu Apostołów w Konstantynopolu, sanktuarium św. Marka zostało konsekrowane w roku 832, ale już w 976 r. (wraz z Palazzo Ducale) strawił je pożar wywołany w czasie powstania przeciwko doży. Obecna bazylika została ukończona w roku 1094, ale w ciągu następnych stuleci była wielokrotnie upiększana.
     I właśnie to połączenie oryginalnej konstrukcji i późniejszych dekoracji decyduje o wrażeniu, jakie świątynia wywiera na przybyszach. Jest ono spotęgowane przez obecność obcych, zrabowanych gdzie indziej elementów dekoracyjnych, często starszych od samego budynku i nie mających z kościołem nic wspólnego. Wszystkie trofea umieszczane w bazylice przez kolejnych dożów (a trzeba pamiętać, że kościół ten nie był wówczas wenecką katedrą, ale prywatną kaplicą dożów) miały świadczyć o ziemskiej potędze Wenecji, a więc i o duchowej mocy sprawczej św. Marka. Autorytetu ewangelisty używano bowiem do uświęcania działań politycznych i obyczajów państwowych: władza doży była oficjalnie nadawana w kościele, a dowódcy wojskowi obejmowali swoje funkcje przy ołtarzu.

Pałac Dożów

     Palazzo Ducale (Pałac Dożów) był czymś znacznie więcej niż tylko rezydencją doży.Mieściły się tu wszystkie organy rządu Wenecji, liczne sądy, biura wielu urzędników administracji, a nawet więzienia. Rządy w mieście sprawowano za pomocą zawiłego systemu wybieralnych komitetów i rad, który miał za zadanie ograniczyć władzę jednostek, ale przez ostatnie 500 lat istnienia Republiki jedynie członkowie tych rodzin, które były umieszczone w rejestrze szlachetnych urodzeń i małżeństw, zwanym Libro d'Oro (złota księga), mieli prawo uczestnictwa we władzy.
     Podobnie jak San Marco, od czasu swego powstania na początku IX w., Pałac Dożów był wielokrotnie przebudowywany. Do późniejszego kształtu zaczął zbliżać się w roku 1340, kiedy to wzniesiono dodatkowy gmach dla Maggior Consiglio (Wielka Rada). Nowy budynek, wzniesiony równolegle do nabrzeża, został poświęcony w roku 1419. Trzy lata później podjęto decyzję o jego przedłużeniu w głąb Piazzetty. Nowe skrzydło, utrzymane w takim samym stylu jak starsza część (kolumny są tu tylko nieco grubsze), styka się z nią pod symbolem tonda Sprawiedliwości.
     Główne wejście do pałacu, Porta della Carta, jest jednym z najwspanialszych dzieł gotyckich w mieście. Wykonanie bramy doża Francesco Fóscari zlecił braciom Bartolomeowi i Giovanniemu Bonom w roku 1438. Postacie doży Fóscari i lwa są już tylko kopiami. Oryginały zostały zniszczone w 1797 r. na rozkaz mistrza cechu kamieniarzy, który chciał w ten sposób przypodobać się Napoleonowi. Z kamiennej postaci Fóscariego ostała się jedynie głowa, która znajduje się na ekspozycji.

Gallerie dell’Accademia

     Gallerie dell’Accademia jest jednym z najlepszych specjalistycznych zbiorów sztuki europejskiej, a zawiera chronologicznie uporządkowaną kolekcje malarstwa weneckiego od XIV do XVIII w. Galeria składa się z wielu sal następujących po sobie w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara.

Stolicę Włoch zwykło utożsamiać się z jednej strony z Kościołem, Watykanem i surowymi normami moralnymi. Z drugiej zaś z antycznymi ruinami. Nic bardziej błędnego. Włosi są południowcami, są z natury są narodem zmysłowym i do

seksualności mają podejście bardzo pragmatyczne. A Rzym jest obok zabytków nowoczesną, pulsującą życiem metropolią. Rzymu nie można porównać z żadnym innym miastem na świecie. Wieczne Miasto jest po prostu tak niezwykłe i fascynujące, że trzeba je zobaczyć, by zrozumieć, na czym ta wyjątkowość polega.
KOLOSEUM

     "Wieczne Miasto" pełne jest śladów starożytnej świetności, perełek Renesansu oraz nowoczesnych, niezwykłych budowli. Prawdopodobnie nigdzie na świecie nie ma nagromadzenia tylu zabytków obrazujących historię ludzkości. Ale to przytulne rzymskie kafejki serwujące poranne espresso, sławne na cały świat włoskie restauracje i rozśpiewani i roztańczeni Włosi nadają miastu niespotykany nigdzie indziej klimat.
     Każdy, kto przyjedzie do Rzymu marzy, by zwiedzic Koloseum. Zostało ono zbudowane za cesarzy Wespazjana i Tytusa z rody Flawiuszów, na miejscu złotego Domu Nerona. Wnętrze wyłożone jest marmurem. Pod areną wybudowano system podziemnych korytarzy, gdzie umieszczano zwierzęta, niewolników i garderoby.
     Tam, gdzie pierwotnie znajdowała sie bagnista dolina znajduje się teraz Forum Romanum. Był to religijny, polityczny i handlowy ośrodek Rzymu. Liczne płaskorzeźby znajdujące się na terenie Forum Romanum zaliczane są do arcydzieł sztuki rzymskiej.

Końcem naszej podróży po Rzymie będzie wizyta w Watykanie, gdzie nasze oczy nacieszą się bogactwem największego chrześcijańskiego kościoła - bazyliki św. Piotra.

BAZYLIKA ŚW. PIOTRA

A teraz wędrujemy całkiem na południe Włoch, gdzie potężny Wezuwiusz panuje nad panoramą miasta Pompeje, będąc jedynym świadkiem jego narodzin i śmierci. U stóp wulkanu, milczace ruiny pogrzebane niegdyś przez popioły - dziś, przepełnione fascynującą historią - opowiadają o odległych, nieznanych nam czasach.
Jakże wyjątkowa jest historia Pompejów, miasta, które na skutek erupcji Wezuwiusza, zostało całkowicie pogrzebane pod grubą warstwą popiołów i drobnego wulkanicznego gruzu, osiągającą nieraz 7 m grubości. Wszystko jest tu wyjątkowe, bowiem tworzy niezwykły i świeży obraz codzienności antyku.
CDziś Pompeje znajdują się znów na swym miejscu ofiarowując oczom odwiedzających obrazy z przeszłości, chwile tragicznych śmierci a także sceny codziennego życia. I właśnie ta możliwość dostarczania kompletnego, żywego obrazu dawnej cywilizacji stanowi szczególnie cenną cechę Pompejów.
Aby docenić Pompeje należy poznać jego różnorodne zakątki oraz najważniejsze zabytki nie tylko pod kątem ich artystycznej wartości. Tylko w ten sposób można odkryć prawdziwy wizerunek tego miasta i przeżywać jego wspaniałą przeszłość dając opanować się atmosferze tworzonej przez otaczające przedmioty opowiadające historię sprzed prawie dwóch tysiącleci.

POMPEJE

Koniec podróży uwieńczy całodniowy pobyt na plaży i wieczorna kolacja, gdzie każdy będzie mógł spróbować specjałów kuchni włoskiej - pizzę, lasagnę, lub dobrze nam znane spaghetti.

Kamery we Włoszech